İnsan, gönlü, yüreği sıkışınca kendinden kaçıp uzaklara, çıkmazlara, bir söze, bir yazıya ve hatta bir şarkıya sığınmakla meşhurdur. Sahi soruyorum bu sığınış nereye!!!
O insan değil mi ki kalbi ile hemhâl olmadıkça huzuru bulamayacak olan. Nedendir bu uzaklara olan sevda? Bak! Dinle kalbini kimsin ki kimden kaçıyorsun. Eğil de kulak ver her saniye usulca atan kalbine. Dinle ki seni nasıl tanıdığını anlatsın sana. Dinle ki sığınman gereken yeri sana anlatsın usulca.
Kalp odur ki ne vakit kendini ondan uzak bir kıyıya atıversen seni teslimiyet sırrına, özüne mazhar etsin. Zordur bilirim ona söz geçirmek, bilirim...
Kaybolmak istemeni de anlarım ama unutma insanlar iyi olduklarını söyledikleri kadar iyi değildirler. Belki senin arkanı sıvazlayan, gözlerine bakıp da "Sabret geçecek" diyenin de yok. İki çift kelama hasretsin. Ama ben sana söyleyeyim güzel insan. Hani dedim ya sana dinle kalbini diye...
Dinleyince anlayacaksın Allah yâr diye atan kalbinin asıl menzilin olduğunu. Dinleyince anlayacaksın Allah yâr diye atan kalbinin asıl limanın olduğunu...Vesselam🌿
Yazan: Enes Dellal
0 Yorumlar