Beklentinin Uçurumu

  İnsanoğlu ufak bir zorlukta kaçmaya, küçük bir musibette de isyan etmeye alışmış ve kendini kolaya odaklamış bir varlık sanırım. Hayatı zorlaştıranın aslında kendimiz olduğunu fark etiğimiz zaman her olayın ve olgunun daha güzel ve özel olduğuna şahitlik etmemiz kaçınılmaz olur.

 Hal böyleyken bu zorlukta insan tutunacak dal ve ona destek olacak birey ister ve arar. Dünyadaki en özel ve güzel hislerden biri de bu olsa gerek. Zor durumda olduğunda yanında bulunan kişi senin hayatının en üst noktasında yer alan kişilerdir ve insanda zaten her olayda ilk oradan bir şeyler bekler. Eğer ki o kişilerden de herhangi bir şey göremezsen, bu senin mental olarak çöküşünün habercisi demektir.

 ‘’İnsanlara karşı bir beklenti içinde olmamak demek de bu bağlamda daha rahat ve refah bir hayatın habercisi olur.’’ diyebilir miyiz? Evet, bana göre diyebiliriz. Beklentini düşürdüğün ve hatta yok ettiğin anda bil ki sen çoğu zorluktan kolaylıkla sıyrılabilecek bir seviyedesin demektir. İnsan beklentiye girdiği an kaybetmiş demektir. Kimse seni sürekli teselli etmek veya kimse senin arkanda durup kollamak zorunda veya mecburiyetinde değil!

 Bizler bu hayatta zor nedir bilmeli ve tatmalıyız, aksi takdirde hiçbir şeyin değerini bilmiyoruz. Her duyguyu aşırı uçlarda yaşamanın zararlarını, bu olaylara şahitlik ederek ve bizzat yaşayarak öğreniyoruz.

 Velhasıl azizim sözün uzununun kimlere söylendiği malumumuz. Hayatı zorlaştırmak da kolaylaştırmak da bizim elimizde. Bir kere geldiğimiz dünyayı kendimize ve başkalarına zindan etmemek ümidi ile, Baki Muhabbetle…

Yazan

Muhammed Enes Yenidünya